Αν ο Αργοσαρωνικός είναι το καλύτερο αγχολυτικό των Αθηναίων για την άνοιξη και το καλοκαίρι, η Εύβοια κερδίζει πόντους φθινόπωρο και χειμώνα. Ο ιδανικός συνδυασμός βουνού και θάλασσας, η εύκολη πρόσβαση από την Αθήνα αλλά και η πολυμορφία της την καθιστούν ιδανικό προορισμό. Σχεδιάσαμε πέντε διαφορετικά γουικέντ για κάθε τύπο ταξιδιώτη που μπορούν να γίνουν μέχρι και ημερήσιες εξορμήσεις.
City break στη Χαλκίδα
Ιππασία στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου Malakonda στην Ερέτρια
Η πόλη των «τρελών νερών» ομορφαίνει όσο περνούν τα χρόνια. Ο πεζοδρομημένος και πολύ ζωντανός παραλιακός δρόμος με τις προσεγμένες καφετέριες είναι το πρώτο σημείο της πόλης που γοητεύει τον επισκέπτη. Αν κάνετε μια χαλαρή παραλιακή βόλτα, μάλιστα, θα δείτε και τρία πανέμορφα ανακαινισμένα νεοκλασικά, τα μόνα που έχουν απομείνει από τα κτίρια που στόλιζαν πριν από 50 χρόνια την παραλία της Χαλκίδας: το κτίριο του Δημαρχείου με τους χαρακτηριστικούς τρούλους, το «κόκκινο σπίτι» στη βόρεια πλευρά της παραλίας και απέναντί του το «σπίτι με τα αγάλματα», πατρικό του συνθέτη Νίκου Σκαλκώτα που στεγάζει σήμερα τη δραστήρια Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών.
Εκτός από την υπέροχη παραθαλάσσια όψη της, η Χαλκίδα κρύβει ομορφιές και στο εσωτερικό της. Περπατήστε στα στενά δρομάκια με το περιποιημένο λιθόστρωτο, χαζεύοντας τις βιτρίνες που συνδυάζουν παλιομοδίτικα νυφικά με σύγχρονη μόδα, για να βρεθείτε στην πλατεία της Αγοράς, όπου στήνεται κάθε Κυριακή ένα μικρό γιουσουρούμ. Κοντά στο σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων θα ανακαλύψετε τα ουζερί που προτιμούν οι ντόπιοι και όσοι αποφεύγουν την πολυκοσμία της παραλίας.
Μια από τις πιο ατμοσφαιρικές γειτονιές της Χαλκίδας απλώνεται γύρω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Τα φτωχικά αλλά γραφικά σπίτια ανασύρουν μνήμες του παλιού τουρκομαχαλά, ενώ στην κοντινή πλατεία Συντάγματος υψώνει το μιναρέ του το μοναδικό τζαμί της πόλης που σώζεται μέχρι σήμερα.
Όσο για τα περίχωρα, οι επιλογές είναι πολλές. Από την κοντινή βόλτα μέχρι το Φάρο, βόρεια της παραλίας, όπου τα τσιπουράδικα απλώνουν τα τραπέζια τους δίπλα στο νερό, μέχρι τις διαδρομές στα νότια που θα σας φέρουν στα παραθαλάσσια θέρετρα Μαλακώντα και Ερέτρια.
Εκτός από την υπέροχη παραθαλάσσια όψη της, η Χαλκίδα κρύβει ομορφιές και στο εσωτερικό της. Περπατήστε στα στενά δρομάκια με το περιποιημένο λιθόστρωτο, χαζεύοντας τις βιτρίνες που συνδυάζουν παλιομοδίτικα νυφικά με σύγχρονη μόδα, για να βρεθείτε στην πλατεία της Αγοράς, όπου στήνεται κάθε Κυριακή ένα μικρό γιουσουρούμ. Κοντά στο σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων θα ανακαλύψετε τα ουζερί που προτιμούν οι ντόπιοι και όσοι αποφεύγουν την πολυκοσμία της παραλίας.
Μια από τις πιο ατμοσφαιρικές γειτονιές της Χαλκίδας απλώνεται γύρω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Τα φτωχικά αλλά γραφικά σπίτια ανασύρουν μνήμες του παλιού τουρκομαχαλά, ενώ στην κοντινή πλατεία Συντάγματος υψώνει το μιναρέ του το μοναδικό τζαμί της πόλης που σώζεται μέχρι σήμερα.
Όσο για τα περίχωρα, οι επιλογές είναι πολλές. Από την κοντινή βόλτα μέχρι το Φάρο, βόρεια της παραλίας, όπου τα τσιπουράδικα απλώνουν τα τραπέζια τους δίπλα στο νερό, μέχρι τις διαδρομές στα νότια που θα σας φέρουν στα παραθαλάσσια θέρετρα Μαλακώντα και Ερέτρια.
Βουνό και θάλασσα στη Δίρφη
Η πρόσοψη του πολυτελούς Θέρμαι Σύλλα στην Αιδηψό
Μια στάση στα cafe΄ s της Χαλκίδας που ατενίζουν τα νερά του Ευρίπου και φύγαμε για μια από τις ωραιότερες διαδρομές της Εύβοιας. Αφήνοντας πίσω μας την πρωτεύουσα Χαλκίδα, ακολουθούμε το δρόμο που οδηγεί στα βόρεια παράλια του Ευβοϊκού. Μετά την Αρτάκη στρίβουμε δεξιά στο δρόμο που ανεβαίνει φιδογυριστός τις πλαγιές του βουνού. Χωρίς να το καταλάβουμε φτάνουμε στη γραφική Στενή (άλλωστε απέχει μόλις 29 χλμ. από τη Χαλκίδα) που απλώνεται στις υπώρειες της Δίρφης σε μια σκιερή ρεματιά με πλατάνια. Η οργιαστική βλάστηση και τα τρεχούμενα νερά δημιουργούν ένα τοπίο ειδυλλιακό, ίσως το ωραιότερο της ορεινής Εύβοιας. Η πλατεία με τις ταβέρνες συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επισκεπτών.
Εδώ μπορείτε να φάτε αλλά και να αγοράσετε αρωματικά βότανα και βουνίσιο τσάι. Στη βόλτα σας στα δρομάκια του χωριού τσεκάρετε οπωσδήποτε τις πετρόχτιστες βρύσες στις οποίες οι ντόπιοι έχουν δώσει ονόματα: του Γιατρού, του Δάσκαλου, του Νταβέλη, του Αγίου Στεφάνου. Οι εντυπωσιακές στροφές του δρόμου που ξεκινάει από τη Στενή ανηφορίζουν συνεχώς μέσα από καστανιές και έλατα προς ένα διάσελο στα 1.200 μέτρα. Στα αριστερά του δρόμου βρίσκεται το ορειβατικό καταφύγιο στη θέση Λειρί, απ’ όπου ένα μονοπάτι μας οδηγεί στην ψηλότερη κορυφή της Δίρφης, το Δέλφι. Μιλάμε για ένα βουνό πραγματικά κατάφυτο: έλατα, οξιές, πεύκα, αγριοκερασιές και πλατάνια, αλλά κυρίως καστανιές που αυτή την εποχή σχεδόν ακουμπούν τα φορτωμένα τους κλαδιά στο δρόμο. Στη συνέχεια ο δρόμος κατηφορίζει προς το χωριό Στρόπωνες. Η θέα στις, συνήθως χιονισμένες, κορυφές της Δίρφης και της Ξεροβούνας αλλά και στο γαλάζιο του πελάγους συναρπάζουν και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Δεκαεπτά περίπου χιλιόμετρα μετά τη Στενή ξεπροβάλλουν τα πρώτα σπίτια του χωριού. Ο μικρός οικισμός ακουμπά στις ανατολικές παρυφές της Δίρφης, σε ένα μικρό πλάτωμα που δημιουργούν οι κατάφυτες πλαγιές καθώς κατρακυλούν προς τη θάλασσα. Η ατμόσφαιρα στους Στρόπωνες αποπνέει γαλήνη και ηρεμία. Στα καφενεία οι ξυλόσομπες καίνε ασταμάτητα σκορπώντας στην ατμόσφαιρα τη χαρακτηριστική μυρωδιά του καμένου ξύλου, ενώ η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού ξεχύνεται από το φούρνο ζωντανεύοντας μνήμες περασμένων δεκαετιών. Μετά τους Στρόπωνες ο αέρας γίνεται ολοένα και πιο θαλασσινός. Προσπεράστε το χωριουδάκι Λάμαρη και τρυπώστε στο πυκνό πλατανόδασος που σας συνοδεύει σχεδόν μέχρι τη θάλασσα και την όμορφη Χιλιαδού. Η ακτή αποτελείται από δύο εκπληκτικές αμμουδιές με βότσαλα και κρυστάλλινα νερά. Όταν η ατμόσφαιρα είναι διαυγής, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνονται η Σκόπελος και οι υπόλοιπες Σποράδες. Στη μία άκρη της παραλίας ένα μικρό ποτάμι που έρχεται κατευθείαν από τα χιόνια των βουνοκορφών πέφτει στη θάλασσα γλιστρώντας ανάμεσα στα πεντακάθαρα βράχια. Αν έχετε όρεξη για περπάτημα και εξερευνήσεις, μπορείτε να ακολουθήσετε το ποτάμι ανάποδα και να ανακαλύψετε το μικρό αλλά εξαιρετικά όμορφο φαράγγι της Λάμαρης.
Εδώ μπορείτε να φάτε αλλά και να αγοράσετε αρωματικά βότανα και βουνίσιο τσάι. Στη βόλτα σας στα δρομάκια του χωριού τσεκάρετε οπωσδήποτε τις πετρόχτιστες βρύσες στις οποίες οι ντόπιοι έχουν δώσει ονόματα: του Γιατρού, του Δάσκαλου, του Νταβέλη, του Αγίου Στεφάνου. Οι εντυπωσιακές στροφές του δρόμου που ξεκινάει από τη Στενή ανηφορίζουν συνεχώς μέσα από καστανιές και έλατα προς ένα διάσελο στα 1.200 μέτρα. Στα αριστερά του δρόμου βρίσκεται το ορειβατικό καταφύγιο στη θέση Λειρί, απ’ όπου ένα μονοπάτι μας οδηγεί στην ψηλότερη κορυφή της Δίρφης, το Δέλφι. Μιλάμε για ένα βουνό πραγματικά κατάφυτο: έλατα, οξιές, πεύκα, αγριοκερασιές και πλατάνια, αλλά κυρίως καστανιές που αυτή την εποχή σχεδόν ακουμπούν τα φορτωμένα τους κλαδιά στο δρόμο. Στη συνέχεια ο δρόμος κατηφορίζει προς το χωριό Στρόπωνες. Η θέα στις, συνήθως χιονισμένες, κορυφές της Δίρφης και της Ξεροβούνας αλλά και στο γαλάζιο του πελάγους συναρπάζουν και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Δεκαεπτά περίπου χιλιόμετρα μετά τη Στενή ξεπροβάλλουν τα πρώτα σπίτια του χωριού. Ο μικρός οικισμός ακουμπά στις ανατολικές παρυφές της Δίρφης, σε ένα μικρό πλάτωμα που δημιουργούν οι κατάφυτες πλαγιές καθώς κατρακυλούν προς τη θάλασσα. Η ατμόσφαιρα στους Στρόπωνες αποπνέει γαλήνη και ηρεμία. Στα καφενεία οι ξυλόσομπες καίνε ασταμάτητα σκορπώντας στην ατμόσφαιρα τη χαρακτηριστική μυρωδιά του καμένου ξύλου, ενώ η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού ξεχύνεται από το φούρνο ζωντανεύοντας μνήμες περασμένων δεκαετιών. Μετά τους Στρόπωνες ο αέρας γίνεται ολοένα και πιο θαλασσινός. Προσπεράστε το χωριουδάκι Λάμαρη και τρυπώστε στο πυκνό πλατανόδασος που σας συνοδεύει σχεδόν μέχρι τη θάλασσα και την όμορφη Χιλιαδού. Η ακτή αποτελείται από δύο εκπληκτικές αμμουδιές με βότσαλα και κρυστάλλινα νερά. Όταν η ατμόσφαιρα είναι διαυγής, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνονται η Σκόπελος και οι υπόλοιπες Σποράδες. Στη μία άκρη της παραλίας ένα μικρό ποτάμι που έρχεται κατευθείαν από τα χιόνια των βουνοκορφών πέφτει στη θάλασσα γλιστρώντας ανάμεσα στα πεντακάθαρα βράχια. Αν έχετε όρεξη για περπάτημα και εξερευνήσεις, μπορείτε να ακολουθήσετε το ποτάμι ανάποδα και να ανακαλύψετε το μικρό αλλά εξαιρετικά όμορφο φαράγγι της Λάμαρης.
Spa weekend στην Αιδηψό
Άποψη της κουκλίστικης Λίμνης στη βόρεια Εύβοια
Η δημιουργία του πολυτελούς Θέρμαι Σύλλα πριν από λίγα χρόνια στην Αιδηψό αποκατέστησε την… τιμή της όμορφης λουτρόπολης που έμεινε για χρόνια γνωστή ως «πόλη των γερόντων». Ανανεωμένη, με νέο, σαφώς πιο νεανικό, προφίλ, η Αιδηψός μας καλεί για ένα χαλαρωτικό γουικέντ στους χώρους αναζωογόνησης και ευεξίας του ιστορικού ξενοδοχείου που επαναλειτούργησε στο επιβλητικό κτίριο του παραλιακού δρόμου.
Λέγεται ότι το σημείο πήρε το όνομά του από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Σύλλα που «έπαιρνε» εδώ τα μπάνια του, ενώ το πρώτο ξενοδοχείο χτίστηκε το 1897. Το παλιό κτίριο αξιοποιήθηκε και στη νέα εποχή του Θέρμαι Σύλλα και πίσω του προστέθηκε ένα ακόμα κτίσμα όπου στεγάζονται κάποια από τα δωμάτια και οι εγκαταστάσεις του κέντρου αναζωογόνησης. Η πρώτη κίνηση μαις ημέρας στο Θέρμαι Σύλλα είναι το δίχως άλλο μια βουτιά στις δυο πισίνες (εσωτερική και εξωτερική) με τα ιαματικά νερά. Στο Υδροθεραπευτήριο έχετε δυνατότητα επιλογής από ένα μακρύ κατάλογο θεραπειών και υπηρεσιών ομορφιάς και υγείας. Ξεχωρίζουν το Λουτρό της Κλεοπάτρας, η σάουνα Rasoul, το ατμόλουτρο βοτάνων και το ηφαιστειακό ατμόλουτρο. Ανανεώνοντας διαρκώς τις παρεχόμενες υπηρεσίες, το ξενοδοχείο προσθέτει κάθε χρόνο στον κατάλογό του νέες θεραπείες για το πρόσωπο και το σώμα. Ακόμα κι αν είστε τακτικοί πελάτες, λοιπόν, θα δοκιμάσετε για πρώτη φορά τη σειρά καλλυντικών Grano Naturale, που βασίζεται στα αγνά συστατικά των δημητριακών και στα οξέα φρούτων, την αποκλειστική θεραπεία Thalassa Vita που ενεργοποιεί την αναπλαστική λειτουργία των κυττάρων και το Pantai Luar, ένα είδος ινδονησιακού μασάζ με τη συνδρομή της θερμοδυναμικής.
Όσο όμως κι αν σας κακομαθαίνουν στο Θέρμαι Σύλλα με εξωτικά μασάζ και σπάνιες κούρες ομορφιάς, αξίζει τον κόπο να βρείτε το χρόνο για μια βόλτα στην πόλη, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία κατέφευγε ο Ηρακλής κάθε φορά που πληγωνόταν για να ανακτήσει δυνάμεις, και να θαυμάσετε τα εκπληκτικά κτίσματα του 19ου αιώνα με τη χαρακτηριστική κιτρινωπή πέτρα, χρωματισμένη από τα μεταλλικά νερά.
Λέγεται ότι το σημείο πήρε το όνομά του από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Σύλλα που «έπαιρνε» εδώ τα μπάνια του, ενώ το πρώτο ξενοδοχείο χτίστηκε το 1897. Το παλιό κτίριο αξιοποιήθηκε και στη νέα εποχή του Θέρμαι Σύλλα και πίσω του προστέθηκε ένα ακόμα κτίσμα όπου στεγάζονται κάποια από τα δωμάτια και οι εγκαταστάσεις του κέντρου αναζωογόνησης. Η πρώτη κίνηση μαις ημέρας στο Θέρμαι Σύλλα είναι το δίχως άλλο μια βουτιά στις δυο πισίνες (εσωτερική και εξωτερική) με τα ιαματικά νερά. Στο Υδροθεραπευτήριο έχετε δυνατότητα επιλογής από ένα μακρύ κατάλογο θεραπειών και υπηρεσιών ομορφιάς και υγείας. Ξεχωρίζουν το Λουτρό της Κλεοπάτρας, η σάουνα Rasoul, το ατμόλουτρο βοτάνων και το ηφαιστειακό ατμόλουτρο. Ανανεώνοντας διαρκώς τις παρεχόμενες υπηρεσίες, το ξενοδοχείο προσθέτει κάθε χρόνο στον κατάλογό του νέες θεραπείες για το πρόσωπο και το σώμα. Ακόμα κι αν είστε τακτικοί πελάτες, λοιπόν, θα δοκιμάσετε για πρώτη φορά τη σειρά καλλυντικών Grano Naturale, που βασίζεται στα αγνά συστατικά των δημητριακών και στα οξέα φρούτων, την αποκλειστική θεραπεία Thalassa Vita που ενεργοποιεί την αναπλαστική λειτουργία των κυττάρων και το Pantai Luar, ένα είδος ινδονησιακού μασάζ με τη συνδρομή της θερμοδυναμικής.
Όσο όμως κι αν σας κακομαθαίνουν στο Θέρμαι Σύλλα με εξωτικά μασάζ και σπάνιες κούρες ομορφιάς, αξίζει τον κόπο να βρείτε το χρόνο για μια βόλτα στην πόλη, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία κατέφευγε ο Ηρακλής κάθε φορά που πληγωνόταν για να ανακτήσει δυνάμεις, και να θαυμάσετε τα εκπληκτικά κτίσματα του 19ου αιώνα με τη χαρακτηριστική κιτρινωπή πέτρα, χρωματισμένη από τα μεταλλικά νερά.
Αγροτουρισμός στις Ροβιές και στη Λίμνη
Βαρκάδα στα «τρελά» νερά της Χαλκίδας
Δυο πολύ καλές μικρές μονάδες, ο Ελαιώνας στις Ροβιές και η Βατερή στη Λίμνη, έχουν βάλει αυτή τη μεριά της βόρειας Εύβοιας στις επιλογές αυτών που φλερτάρουν με την ιδέα του αγροτουρισμού. Ο Ελαιώνας μάλιστα είναι χτισμένος στην κυριολεξία μέσα σε ένα από τα μεγαλύτερα «δάση» ελιάς στην περιοχή. Ξυπνάς στο πράσινο και αγναντεύεις το γαλάζιο της θάλασσας που απέχει ελάχιστα από τον ξενώνα. Στα όρια του κτήματος βρίσκεται και το εργοστάσιο του συνεταιρισμού της περιοχής. Σημειωτέον ότι τα πολύ καλά προϊόντα του φιγουράρουν στα ράφια επιλεγμένων καταστημάτων του Λονδίνου – ευκαιρία να τα δοκιμάσετε και, γιατί όχι, να τα αγοράσετε. Επιπλέον το μάζεμα της ελιάς αρχίζει σιγά-σιγά, τι θα λέγατε για μια δοκιμή; Η ιδιοκτήτρια του ξενώνα βέβαια, η Μαρίνα Βαλή, έχει να σας προτείνει πολλές ακόμα ιδέες για ένα πραγματικά αγροτουριστικό γουικέντ (μάθαμε ότι τα μανιτάρια έκαναν ήδη την εμφάνισή τους και η Μαρίνα οργανώνει εξορμήσεις με καλαθάκια για συγκομιδή). Και ο ξενώνας Βατερή, πάντως, στη Λίμνη χαράζει εδώ και χρόνια διαδρομές στα δάση της περιοχής και διαθέτει ποδήλατα για εξορμήσεις, ενώ απ’ τα δωμάτια και τα μπαλκόνια του ανοίγεται μπροστά σας η πανέμορφη θέα στη θάλασσα.
Το φέρι μποτ που συνδέει την Αρκίτσα με την Αιδηψό εξασφαλίζει την πιο εύκολη πρόσβαση στην περιοχή. Στο δρόμο για τη Λίμνη σας υποδέχεται το φυσικό τοπίο της βόρειας Εύβοιας. Χαμηλοί λόφοι εναλλάσσονται με βραχώδεις πλαγιές που κατεβαίνουν απότομα μέχρι τη θάλασσα και μικρές ακρογιαλιές εμφανίζονται ξαφνικά πίσω από τις απότομες στροφές του δρόμου. Πριν από τη Λίμνη θα συναντήσετε τις Ροβιές, ένα μικρό περιποιημένο χωριό πνιγμένο στο πράσινο. Ανάμεσα στα χαμηλά σπίτια ξεχωρίζει ο βενετσιάνικος πύργος, απομεινάρι άλλων εποχών, που στεγάζει σήμερα τον πολιτιστικό σύλλογο.
Το φέρι μποτ που συνδέει την Αρκίτσα με την Αιδηψό εξασφαλίζει την πιο εύκολη πρόσβαση στην περιοχή. Στο δρόμο για τη Λίμνη σας υποδέχεται το φυσικό τοπίο της βόρειας Εύβοιας. Χαμηλοί λόφοι εναλλάσσονται με βραχώδεις πλαγιές που κατεβαίνουν απότομα μέχρι τη θάλασσα και μικρές ακρογιαλιές εμφανίζονται ξαφνικά πίσω από τις απότομες στροφές του δρόμου. Πριν από τη Λίμνη θα συναντήσετε τις Ροβιές, ένα μικρό περιποιημένο χωριό πνιγμένο στο πράσινο. Ανάμεσα στα χαμηλά σπίτια ξεχωρίζει ο βενετσιάνικος πύργος, απομεινάρι άλλων εποχών, που στεγάζει σήμερα τον πολιτιστικό σύλλογο.
Περπατώντας στα μονοπάτια της Όχης
Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω ο δρόμος κατηφορίζει με απότομες στροφές για να σας εναποθέσει απαλά στην αγκαλιά της Λίμνης, της ωραιότερης ίσως κωμόπολης της βόρειας Εύβοιας. Όμορφα πέτρινα σπίτια απλώνονται στην πλαγιά του λόφου που καταλήγει στον παραλιακό δρόμο. Χταπόδια που λιάζονται έξω από τα ουζερί, τραπέζια και καρέκλες πάνω στο κύμα ενισχύουν τη νησιώτικη αύρα της. Ανάμεσα στα σπίτια ξεχωρίζουν δύο νεοκλασικά κτίρια σε σχέδια του Τσίλερ που στεγάζουν σήμερα την αστυνομία και την εφορία.
Αν ωστόσο έχετε έρθει εδώ με… κακό σκοπό, μπορείτε με βάση διαμονής τους δύο ξενώνες, τον Ελαιώνα ή τη Βατερή, να επιδοθείτε σε εκδρομές στη γύρω περιοχή. Ένας μικρός χωματόδρομος θα σας φέρει 13 χλμ. νότια της Λίμνης, στην αρχαιότερη μονή της Εύβοιας, το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου ή Γαλατάκι, που είναι χτισμένο στην περιοχή της αρχαίας πόλης Αιγές, πάνω στα ερείπια ναού του Ποσειδώνα. Μια δεύτερη ενδιαφέρουσα διαδρομή είναι αυτή που σας οδηγεί στο ορεινό κεφαλοχώρι της Αγίας Άννας. Καταπράσινα βουνά με λιβάδια και κυπαρίσσια καθορίζουν το τοπίο, ενώ οι στροφές του δρόμου αποκαλύπτουν μελίσσια, στάνες και άλλες αγροτικού τύπου εικόνες. Μέχρι να φτάσετε όμως στην Αγία Άννα ο βουνίσιος αέρας έχει γεμίσει αλμυρές μυρωδιές και δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία πως το Αιγαίο βρίσκεται πολύ κοντά. Ένα μικρό δείγμα από τις εξαιρετικές παραλίες της περιοχής θα συναντήσετε στην Αγκάλη.
Ξαναπαίρνοντας το δρόμο για τα βόρεια, στρίψτε στη διασταύρωση που οδηγεί στην Κερασιά και στο μοναστήρι του οσίου Δαυίδ. Εδώ το βουνό αγριεύει και πάλι, το Αιγαίο απομακρύνεται και η Εύβοια χάνει τη νησιώτικη υπόστασή της. Η Κερασιά είναι ένα μικρό κτηνοτροφικό χωριό χτισμένο μέσα σε μια χαράδρα – κάντε μια στάση στην πλατεία, στο καφενείο «Τα απολιθώματα» κι αφήστε τους ντόπιους να σας διηγηθούν ιστορίες για το απολιθωμένο δάσος που υπάρχει στην περιοχή. Στο μοναστήρι του Όσιου Δαυίδ, κρυμμένο στην κυριολεξία μέσα σ’ έναν αμπελώνα, θα διαπιστώσετε για μία ακόμα φορά ότι τα μοναστήρια στην Ελλάδα είναι για κάποιο λόγο χτισμένα σε εντυπωσιακές τοποθεσίες.
Όταν έρθει η δύσκολη ώρα της επιστροφής, μπορείτε να «παρατείνετε» για λίγο το εκδρομικό feeling, ακολουθώντας μια διαφορετική διαδρομή προς Αθήνα. Συνεχίστε νότια της Στροφυλιάς, στο δρόμο που κόβει την Εύβοια στα δύο και οδηγεί στη Χαλκίδα. Δίπλα του κυλάει από την αρχαιότητα ο Κηρέας χαρίζοντας στην περιοχή το όνομα «Τέμπη της Εύβοιας». Αξιοθέατο της περιοχής θεωρείται ο μεγάλος πλάτανος που κουβαλάει στην πλάτη του 2.000 χρόνια ζωής. Αν εγκαταλείψετε για λίγο τον κεντρικό δρόμο και ακολουθήσετε την παράκαμψη προς Δαφνούσα και Σπαθάρι θα απολαύσετε ένα ακόμα κομμάτι ειδυλλιακής διαδρομής.
Αν ωστόσο έχετε έρθει εδώ με… κακό σκοπό, μπορείτε με βάση διαμονής τους δύο ξενώνες, τον Ελαιώνα ή τη Βατερή, να επιδοθείτε σε εκδρομές στη γύρω περιοχή. Ένας μικρός χωματόδρομος θα σας φέρει 13 χλμ. νότια της Λίμνης, στην αρχαιότερη μονή της Εύβοιας, το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου ή Γαλατάκι, που είναι χτισμένο στην περιοχή της αρχαίας πόλης Αιγές, πάνω στα ερείπια ναού του Ποσειδώνα. Μια δεύτερη ενδιαφέρουσα διαδρομή είναι αυτή που σας οδηγεί στο ορεινό κεφαλοχώρι της Αγίας Άννας. Καταπράσινα βουνά με λιβάδια και κυπαρίσσια καθορίζουν το τοπίο, ενώ οι στροφές του δρόμου αποκαλύπτουν μελίσσια, στάνες και άλλες αγροτικού τύπου εικόνες. Μέχρι να φτάσετε όμως στην Αγία Άννα ο βουνίσιος αέρας έχει γεμίσει αλμυρές μυρωδιές και δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία πως το Αιγαίο βρίσκεται πολύ κοντά. Ένα μικρό δείγμα από τις εξαιρετικές παραλίες της περιοχής θα συναντήσετε στην Αγκάλη.
Ξαναπαίρνοντας το δρόμο για τα βόρεια, στρίψτε στη διασταύρωση που οδηγεί στην Κερασιά και στο μοναστήρι του οσίου Δαυίδ. Εδώ το βουνό αγριεύει και πάλι, το Αιγαίο απομακρύνεται και η Εύβοια χάνει τη νησιώτικη υπόστασή της. Η Κερασιά είναι ένα μικρό κτηνοτροφικό χωριό χτισμένο μέσα σε μια χαράδρα – κάντε μια στάση στην πλατεία, στο καφενείο «Τα απολιθώματα» κι αφήστε τους ντόπιους να σας διηγηθούν ιστορίες για το απολιθωμένο δάσος που υπάρχει στην περιοχή. Στο μοναστήρι του Όσιου Δαυίδ, κρυμμένο στην κυριολεξία μέσα σ’ έναν αμπελώνα, θα διαπιστώσετε για μία ακόμα φορά ότι τα μοναστήρια στην Ελλάδα είναι για κάποιο λόγο χτισμένα σε εντυπωσιακές τοποθεσίες.
Όταν έρθει η δύσκολη ώρα της επιστροφής, μπορείτε να «παρατείνετε» για λίγο το εκδρομικό feeling, ακολουθώντας μια διαφορετική διαδρομή προς Αθήνα. Συνεχίστε νότια της Στροφυλιάς, στο δρόμο που κόβει την Εύβοια στα δύο και οδηγεί στη Χαλκίδα. Δίπλα του κυλάει από την αρχαιότητα ο Κηρέας χαρίζοντας στην περιοχή το όνομα «Τέμπη της Εύβοιας». Αξιοθέατο της περιοχής θεωρείται ο μεγάλος πλάτανος που κουβαλάει στην πλάτη του 2.000 χρόνια ζωής. Αν εγκαταλείψετε για λίγο τον κεντρικό δρόμο και ακολουθήσετε την παράκαμψη προς Δαφνούσα και Σπαθάρι θα απολαύσετε ένα ακόμα κομμάτι ειδυλλιακής διαδρομής.
Περιπέτεια στα χωριά του Κάβο Ντόρο
Αφετηρία του γουικέντ στη νότια Εύβοια, το λιμάνι της Καρύστου, μια πόλη με πλούσιο παρελθόν και ζωντανό παρόν. Πίσω από το λιμάνι μια μικρή πολιτεία απλώνει τα σπίτια της σε στενούς ανηφορικούς δρόμους που διακόπτονται από μικρές πλατείες. Ο βενετσιάνικος πύργος του 13ου αιώνα και το κτίριο του Δημαρχείου με τη νεοκλασική ομορφιά του ξεχωρίζουν από μακριά, ενώ η μεγαλόπρεπη εκκλησία του Αγίου Νικολάου με τους γαλάζιους τρούλους της θυμίζει έντονα κυκλαδονήσι. Στον παραλιακό δρόμο με τις ταβέρνες και τα ουζερί θα ευχαριστηθείτε φρέσκο ψάρι καθώς στην Κάρυστο βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο μεγάλα ψαροκάικα, πριν συνεχίσουν την περιπλάνησή τους στο Αιγαίο.
Ανεβείτε στον ορεινό οικισμό Μύλοι, πάνω από την Κάρυστο, για να θαυμάσετε από τις μισογκρεμισμένες πολεμίστρες του βενετσιάνικου κάστρου Καστέλο Ρόσο (πήρε το όνομα του από την κόκκινη πέτρα με την οποία χτίστηκε) τη θέα προς την Κάρυστο και τις γύρω παραλίες.
Αφήνοντας πίσω σας την ήρεμη γοητεία της Καρύστου, παίρνετε το δρόμο για το Νότο.
Το τοπίο αλλάζει ριζικά: ο στενός επαρχιακός δρόμος στριφογυρίζει στην άγονη πλαγιά, ενώ οι μικρές παραλίες με τη χρυσαφένια άμμο και η απεραντοσύνη του Αιγαίου συνθέτουν ένα σκηνικό που θυμίζει Κυκλάδες. Ο σκοτεινός όγκος της Όχης όμως επιφυλάσσει εκπλήξεις στον ανυποψίαστο επισκέπτη. Η πρώτη είναι το μικρό χωριό Πλατανιστός. Σπίτια κρυμμένα ανάμεσα στις πλαγιές της Όχης με τις φυλλωσιές των δέντρων να σκιάζουν τις σκεπές τους. Λίγα χιλιόμετρα μετά τον Πλατανιστό θα συναντήσετε στα δεξιά σας το μικρό χωματόδρομο που κατηφορίζει την πλαγιά για να σας φέρει σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες της περιοχής. Δίπλα σας το ποτάμι ακολουθεί τη δική του πορεία μέχρι την ακρογιαλιά. Αρκετοί κατασκηνωτές φτάνουν μέχρι εδώ το καλοκαίρι, καθώς η παραλία είναι ιδανική για ελεύθερο κάμπινγκ.
Η συνέχεια της διαδρομής –από το χωματόδρομο μετά τον Πλατανιστό– μέσα από το μοναδικό και απόκρημνο τοπίο του Κάβο Ντόρο είναι ιδανική επιλογή για περιπετειώδεις τύπους με έφεση στην εξερεύνηση. Μικρά χωριά, ξεχασμένα από τον τουρισμό, όπου ζουν κυρίως αγρότες και κτηνοτρόφοι, υποδέχονται τους επισκέπτες με απλότητα, χαρίζοντάς τους τη μοναδική ομορφιά της άγριας, παρθένας φύσης.
Ανεβείτε στον ορεινό οικισμό Μύλοι, πάνω από την Κάρυστο, για να θαυμάσετε από τις μισογκρεμισμένες πολεμίστρες του βενετσιάνικου κάστρου Καστέλο Ρόσο (πήρε το όνομα του από την κόκκινη πέτρα με την οποία χτίστηκε) τη θέα προς την Κάρυστο και τις γύρω παραλίες.
Αφήνοντας πίσω σας την ήρεμη γοητεία της Καρύστου, παίρνετε το δρόμο για το Νότο.
Το τοπίο αλλάζει ριζικά: ο στενός επαρχιακός δρόμος στριφογυρίζει στην άγονη πλαγιά, ενώ οι μικρές παραλίες με τη χρυσαφένια άμμο και η απεραντοσύνη του Αιγαίου συνθέτουν ένα σκηνικό που θυμίζει Κυκλάδες. Ο σκοτεινός όγκος της Όχης όμως επιφυλάσσει εκπλήξεις στον ανυποψίαστο επισκέπτη. Η πρώτη είναι το μικρό χωριό Πλατανιστός. Σπίτια κρυμμένα ανάμεσα στις πλαγιές της Όχης με τις φυλλωσιές των δέντρων να σκιάζουν τις σκεπές τους. Λίγα χιλιόμετρα μετά τον Πλατανιστό θα συναντήσετε στα δεξιά σας το μικρό χωματόδρομο που κατηφορίζει την πλαγιά για να σας φέρει σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες της περιοχής. Δίπλα σας το ποτάμι ακολουθεί τη δική του πορεία μέχρι την ακρογιαλιά. Αρκετοί κατασκηνωτές φτάνουν μέχρι εδώ το καλοκαίρι, καθώς η παραλία είναι ιδανική για ελεύθερο κάμπινγκ.
Η συνέχεια της διαδρομής –από το χωματόδρομο μετά τον Πλατανιστό– μέσα από το μοναδικό και απόκρημνο τοπίο του Κάβο Ντόρο είναι ιδανική επιλογή για περιπετειώδεις τύπους με έφεση στην εξερεύνηση. Μικρά χωριά, ξεχασμένα από τον τουρισμό, όπου ζουν κυρίως αγρότες και κτηνοτρόφοι, υποδέχονται τους επισκέπτες με απλότητα, χαρίζοντάς τους τη μοναδική ομορφιά της άγριας, παρθένας φύσης.
Tα δρακόσπιτα της Εύβοιας
Στην κορυφή της Όχης αλλά και σε άλλες περιοχές της Εύβοιας θα συναντήσετε αυτά τα παράξενα πέτρινα κτίσματα, απομεινάρια ενός άγνωστου πολιτισμού. Οι λαϊκές παραδόσεις μιλούν για κατοικίες δράκων που για αιώνες τριγυρνούσαν στα βουνά και στη... φαντασία των παλιών ανθρώπων. Η αρχαιολογική έρευνα δυσκολεύεται να ερμηνεύσει αυτές τις κυκλώπειες κατασκευές, που απ’ ό,τι φαίνεται χρησίμευαν ως τόποι λατρείας, και να προσδιορίσει τους δημιουργούς τους. Η μοναδικότητα της κατασκευής, όμως, καθώς επίσης και το γεγονός ότι τα συναντάμε μόνο στην Εύβοια αποτελεί πειστικό επιχείρημα ότι δημιουργήθηκαν από φορείς ενός ντόπιου πολιτισμού με αξιοθαύμαστες ικανότητες στην κατεργασία της πέτρας και βαθιά γνώση της αρχιτεκτονικής. Στη διαδρομή από την Κάρυστο προς τα Στύρα μπορείτε να επισκεφθείτε το δρακόσπιτο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο δρόμο – υπάρχει σχετική ταμπέλα.
